یاسر روشن
این متن اقتباسی از نوشته آقای سبحان فروغی است.
ممکنه شنیده باشید که میگن «برای پول نباید استارتاپ زد» ولی خیلی در موردش صحبت نمیشه. احتمالا خیلی هامون شرکت جدید زدن (در واقع منظور همون استارتاپ هست که تلاش میکنه یه محصول یا سرویس جدیدی رو به بازار عرضه کنه) رو راهی میدونیم برای پولدار شدن. حتی یکی از عناصر اجباری پرزنتیشن برای سرمایه گذاران، استراتژی خروج هست. یعنی دنبال راه حلی میگردن که بشه ارزش شرکت رو زیاد کرد و پول مناسبی به جیب زد. ولی از اون طرف خیلی از نصیحتهایی که میشنویم اینه که پول نباید هدف اول کار استارتاپی باشه. چرا اینطور میگن:
با یه مثال ساده شروع کنیم. فرض کنید شما دو مسیر جلوی رو دارید:
درسته که یه مقدار ساده سازی انجام شده ولی باز هم تعداد به وضوح نشون میدن که مسیر دوم منطقی تره. حالا چرا بعضی افراد هنوز دنبال استارتاپ زدن هستند؟ حتما بعضی هاشون این حساب کتاب رو میتونن انجام بدن.
دلیل اصلی ماجرا رو میشه این دونست که برای هرکسی که استارتاپ میزنه هدف اصلی ممکنه پول نباشه. خیلی وقتها هدف میتونه حل یه مساله، نشون دادن توانایی های خودتون به خودتون و بقیه، به چالش کشیدن خودتون، و یا ترکیبی از اینها باشه. خیلی وقتها شعف حل کردن یک مسأله و اشتراک گذاشتنش با بقیه اینقدر میتونه هیجان انگیز باشه که انگیزه مالی رو کمرنگ کنه.
اگر فقط هدف پول درآوردن باشه، میتونیم گزینه های خیلی متنوعتری داشته باشیم. اما کارآفرین خیلی وقتها دنبال ساختن یه چیز جدید، یاد گرفتن کار جدید، و به اشتراک گذاشتنشون با بقیه است. مثالهای زیادی از این قبیل رو میتونیم توی استارتاپهای موفق ببینیم.